برش پلاسما در سال ۱۹۶۰ از جوش پلاسما منتج گردید و در سال ۱۹۸۰ به عنوان یک راه حل بسیار سازنده برای برش ورق و صفحات فلزی معرفی گردید. برش پلاسما پروسه‌ای است که در آن فولاد یا سایر فلزات و گاهی برخی مواد دیگر در قطرهای مختلف بوسیله دستگاه برش پلاسما و یک مشعل (torch) برش داده می‌شود. در برش پلاسما به وسیله دستگاه برش پلاسما یک گاز نجیب (یا در برخی موارد هوای فشرده) با سرعت بالا از نازل دمیده شده و در همان لحظه یک قوس الکتریکی (Electrical ARC) بین گاز در سر نازل با سطح برش ایجاد می‌گردد و گاز به حالت پلاسما می‌رود. پلاسما به اندازه کافی گرم است تا فلز را ذوب کند و برش با دقت بالا صورت پذیرد. هوای فشرده نیز به اندازه‌ای فشار دارد که فلز ذوب شده را از مسیر برش دور کند. برش پلاسما روی هر نوع فلز رسانا، فولاد نرم، آلومینیوم، استنلس استیل و … می‌تواند انجام شود. اما این تکنولوژی برای فولاد ایده‌آل می‌باشد. برش پلاسما تراشه فلزی ایجاد نمی کند و لبه برش آن نسبت به برش هوا گاز صافتر است.